„Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma”

W nocy w Londynie pada śnieg.

Sprawdzają się prognozy,

Przez które odwołano

Zajęcia na uczelni.

Za oknem latają białe płatki

I ostatecznie spadają na Ziemię

Kierowane siłą grawitacji.

Pada. Biały, mokry śnieg.

A świat staje się taki trochę bajkowy...

Prawie jak w Tatrach...

Prawie…

Ale nie ma Tatr za oknem.

Jest tylko płaska ulica

I szereg domów naprzeciwko.

Jest tylko śnieg –

aż śnieg,

choć ilością nie dorównuje temu w Tatrach…

Pada. Biały puch.

Pokrywa ulice korzuchem…

Prawie jak w Polsce,

Prawie…

Ale nie ma ulicy Poświęckiej,

ani Piłsudskiego…

Za oknem tabliczka: „London Road”

przysypana śniegiem…

Na szczęście

człowiek nie jest grzybem –

może się ruszać.